در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۴۶ مطلب
در این شرایط سخن از آب ژرف و رودخانههای جاری در عمق زمین یا باروری ابرها یا ارجاع به انواع مافیاها و امثالهم، میانبرهای غیرواقعی و موهوم برای حل مسئلهای است که نمیخواهند ضرورت سازگاری با کمآبی و کاهش مصرف را بپذیرند. راه سختی برای رفع ناترازی و بحران آب در پیش است و رهروان اصلی این راه، حکمرانان عاقل و مردم آیندهنگر هستند.
سد کرخه، بزرگترین سد خاکی خاورمیانه، حالا فقط یکپنجم ظرفیتش آب دارد و نیروگاه ۴۰۰ مگاواتیاش در آستانه خاموشی است
حجم باقی مانده سدهای تهران تنها ۳ است و برداشت بیرویه آب، زندگی مردم را با کمبود آب شرب تهدید میکند؛ کارشناسان میگویند این بارندگیها مشکل خشکسالی ایران را حل نمیکند و باید برای نبرد با این پدیده آماده شویم
بحرانهای امروز ایران، تهدید نیستند بلکه هشدارند؛ هشداری برای تغییر مسیر. اکنون زمان بازاندیشی در نحوه برنامهریزی شهری و نگاه به منابع طبیعی است. ما به آیندهای نیاز داریم که در آن شهر، طبیعت را احیا کند؛ نه اینکه آن را قربانی رشد خود سازد.
بحران کنونی آب تنها به دلیل تغییرات اقلیمی و کمبود باران اتفاق نیافتاده و ادامه اشتباهات گذشته منجر به روز صفر آبی خواهد شد؛ حتی اگر باران شبیه به رگبارهای سالهای قبل ببارد. یک متخصص محیط زیست معتقد است که تغییر اقلیم، پنجره زمانی ما را محدود کرده و شرایط را سختتر کرده است. در هر جایی نباید تقاضای آب بیشتر وجود داشته باشد و تقاضاهای بیمورد گذشته باید حذف شوند.
معاون وزیر نیرو گفت: اگر در بهرهبرداری از منابع آب تغییر رویه ندهیم، نهتنها امکان تأمین پایدار آب شرب با چالش روبهرو میشود، بلکه فشار بر منابع زیرزمینی بهگونهای افزایش مییابد.
مدیرعامل شرکت آبفای تهران گفت: پرشدگی سدهای کشور ۳۲ درصد و در استان تهران ۹ درصد و غیر از طالقان ۳ درصد است.
به گفته معاون شرکت آب منطقهای تهران، ذخیره آب شرب پنج سد استان تهران به ۱۷۰ میلیون متر مکعب رسیده که نسبت به ۳۸۰ میلیون متر مکعب سال گذشته تقریبا نصف شده است.
«از سال ۱۳۵۰ تا ۱۴۰۴ اضافه برداشت تجمعی در استان تهران به حدود ۶ میلیارد متر مکعب رسیده و در استان البرز حدود ۲ میلیارد متر مکعب از آب سفرههای زیرزمینی اضافه برداشت شده است. در دشت کرج، افت متوسط سالانه تراز آب زیرزمینی حدودا سالانه یک متر بوده است.»
بحران آب در کشور، نمود آشکار جزماندیشی در دستگاه تصمیمگیری است و نشان میدهد چگونه نقشههای ذهنی، از سرزمینی که بر آن حکم میرانند، جدا افتادهاند.
